Deze week nog een Frans kaasje dat teruggaat tot in de middeleeuwen. We hebben het hier zelfs over de oudste kaas uit de regio Normandië, voor zover bekend, dus nog ouder dan de Camemberts. Nou is dat laatste niet zo moeilijk, want de oudste teksten over die megapopulaire kaas komen uit 1792, dus zo'n dikke vijfhonderd jaar na de eerste vernoeming van de Pont-l'évêque (ja, even je best doen om alle accenten op de juiste plek te krijgen). Oorspronkelijk werd deze kaas in een klooster gemaakt in de regio, tegenwoordig zowel in de fabriek als op de boerderij. In dat laatste geval krijgt de kaas de toevoeging 'fermier' en is zij van rauwe melk gemaakt.

Wij dopen koekjes in onze koffie, in Noord Frankrijk doen ze dat anders, de stinkende (of moet ik politiek correcter 'ruikende' zeggen?) Maroilles kaas wordt er bij het ontbijt gegeten en dus inderdaad in de koffie gedompeld. Een mijnwerkersontbijt daar bestond vroeger uit brood, Maroilles en koffie. Deze kaas die sinds 1955 bij de beschermde kaassoorten hoort werd tot niet zo lang geleden eigenlijk vooral in de streek van productie gegeten, maar heeft nu ook zijn weg gevonden naar Parijs en daarna de rest van de wereld. De film Bienvenue ches les Ch'tis heeft zeker bijgedragen aan de populariteit va de Maroilles.

Dit is een oude bekende. Bij onze ontdekkingstocht in de wereld van de klassieke Franse kazen, gaan we alle A.O.P. kazen van Frankrijk langs. En dan kom je dus soms ook bij kazen die we al langer in de winkel hebben, zoals deze week de Chaource. Chaource is een kaas met veel gezichten. Oorspronkelijk werd zij heel vers gegeten, en dat kan nog steeds, voordat er zich een schimmellaagje vormt dus. Ik vind 'm lekker met een mooie witte fluwelige jas en een beetje lopend aan de randen, anderen gaan voor een nog verder gerijpte variant, waarbij die jas bruine vlekken begint te vertonen en de smaak heftiger wordt.

In totaal eenenveertig boeren in de streek van Solonge en Berry leveren de melk voor de kaas die deze week in de schijnwerpers staat in mijn Franse kazen-verkenningsblog. Na twee bergkazen behandeld te hebben, gaan we nu het dal in, het dal van de Cher, iets ten Zuiden van Orléan, zo ongeveer in het midden van Frankrijk. De kaas waar ik het over ga hebben is een rauwmelkse geitenkaas met een blauwbeschimmelde met houtskoolas bestrooide korst: de Selles-sur-Cher. Ruim veertig jaar geleden kreeg deze kaas de A.O.C. bescherming, die tegenwoordig in Europees verband omgezet is in A.O.P. en in het Nederlands vertaald Beschermde Oorsprong Benaming heet.